Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2022

 

Rock n roll

Σενάριο: Gillume Canet

Phillippe Lefebvre

Rodolphe Lauga

Σκηνοθεσία: Guillaume Canet

 


Ο Έλληνας μεταφραστής επιλέγει ως τίτλο το «Μεγάλωσε αν τολμάς». Σοφό. Γιατί σου δημιουργείται η εντύπωση ότι θα δεις τη συνέχεια του υπερ-επιτυχημένου «Αγάπα με αν τολμάς». Τότε που οι πολύ νέοι Γκιγιόμ Κανέ (τότε πρώτο όνομα στην αφίσα) και Μαριόν Κοτιγιάρ προκαλούσαν ο ένας τον άλλο πάνω από ένα παιδικό παιχνίδι «Cap ou pas cap?» Τολμάς ή όχι;

Η χημεία τους στην ταινία ήταν η μισή της επιτυχία. Η άλλη μισή το πρωτότυπο, ανατρεπτικό σενάριο,  οι αυθεντικές ερμηνείες τους και η άγρια ομορφιά της νιότης τους.

Πολύ γρήγορα μετά το τέλος των γυρισμάτων ο  Γκιγιόμ έληξε τον δεσμό του με την Ντάιαν Κρούγκερ και ξεκίνησε να δει αν η κινηματογραφική χημεία με την Μαριόν υπήρχε και στην πραγματική ζωή.

Και υπήρχε. Είκοσι χρόνια μετά Γκιγιόμ και Μαριόν είναι ακόμα μαζί. Και ανάμεσά τους στριμώχνονται και δύο πανέμορφα παιδιά. Παπαράτσι τους κυνηγούν. Θέλουν να μάθουν περισσότερα γι΄αυτόν τον κινηματογραφικό έρωτα, αυτή την φωτογενή οικογένεια.



«Θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη ζωή μας;» μοιάζει να λέει ο Γκιγιόμ «Ελάτε, λοιπόν! Πλησιάστε! Μπείτε στο σπίτι μου, στο κρεβάτι μου». Δεν είναι υποσχέσεις. Τις τηρεί. Μας δείχνει τους πραγματικούς του φίλους, τον Ζιλ Λελούς, τους αδελφούς Αττάλ, τον Τζόνι Χάλιντει σε ρόλο μέντορα, τους πραγματικούς γονείς του. Μας ξαπλώνει δίπλα στην πραγματική του γυναίκα, την Μαριόν. Και μας μιλάει για το δράμα του να είσαι πετυχημένος, διάσημος (στη Γαλλία σίγουρα) ηθοποιός, να έχεις ένα πανέμορφο, γερό παιδί, να είσαι παντρεμένος με ένα πανέμορφο κορίτσι, που είναι οσκαρική ηθοποιός μεν, αλλά πολύ προσγειωμένη και στοργική μητέρα δε, να είσαι περιστοιχισμένος από οικογένεια και φίλους. Και εσύ να επιμένεις να τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Και τα χρόνια σου. Και τις ρυτίδες σου. Και την πορεία της καριέρας σου. Που ενώ της Μαριόν είναι ο Σηκουάνας, η δική σου δίπλα στη δική της μοιάζει με τη λίμνη των κήπων του Λουξεμβούργου. Και το εφιαλτικότερο όλων : Αγέραστη! Βαμμένη; Άβαφη; Με βραδυνή τουαλέτα; Με πυζάμες; Ανέγγιχτη και αναλλοίωτη στον χρόνο σαν τη βασίλισσα των ξωτικών. (Γκιγιόμ σε συμπονώ. Δίπλα σε οποιαδήποτε άλλη εσύ θα έμοιαζες γκανιάν. Μα δίπλα σε αυτή μοιάζεις με φιλόδοξο αουτσάιντερ. Φιλική συμβουλή : Χώρισέ την!)

Είναι το Rock n roll μια βιογραφία; Ναι. Αλλά ταυτόχρονα είναι και μια παρωδία. Μια χοντροκομμένη υπερβολή. Θα μπεις στο κρεβάτι του Γκιγιόμ και της Μαριόν. Δεν μπορώ να ξέρω τι φαντασιώνεσαι. Αλλά με αυτό που θα δεις δεν θα μπορείς να κρατηθείς από τα γέλια.

Και το χειρότερο όλων είναι ότι, αν και θα γελάς, την ίδια στιγμή στο πίσω μέρος του μυαλού σου θα λογοκρίνεσαι. Γιατί κι εσύ όλα τα χεις. Ή τουλάχιστον πολλά. Κι εσύ επιμένεις να  θεωρείς όλα τα ουσιώδη αυτονόητα και να αναλώνεσαι να ομφαλοσκοπείς. Διώξε τις ενοχές! Δεν έχεις επιλογή. Είσαι πολίτης του δυτικού κόσμου : Προγραμματισμένος να ζεις αγκαλιά με τον ψυχολόγο. Και τον πλαστικό σου. 


 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου