Yuli, Carlos Acosta

Yuli, 2019

Σκηνοθεσία : Iciar Bollain

Σενάριο : Paul Loverty

Το ομολογώ. Το μπαλέτο δεν μου άρεσε ποτέ.

Και δεν είναι ότι δεν του έδωσα τις ευκαιρίες του.

Όλα αυτά μέχρι σήμερα.

Κάνοντας ζάπινγκ έπεσα πάνω στον Carlos Acosta. Αν τον έβλεπα να κάνει τα θρυλικά άλματα και τις πιρουέτες του το πιθανότερο είναι ότι θα είχα αλλάξει κανάλι. Όμως τη στιγμή που τον πετυχαίνω στην οθόνη δεν βλέπω παρά έναν άνθρωπο να περπατάει και να μπαίνει σε ένα θέατρο.

Τι το τόσο εντυπωσιακό μπορεί να έχει ένα βάδισμα που να με καθηλώσει μπροστά στην οθόνη για 115 λεπτά;

Carlos Acosta

Οι λάτρεις του μπαλέτου θα κρυφογελάνε γιατί το ξέρουν ήδη. Είναι ο περίφημος μαγνητισμός του. Ο λόγος που είναι κορυφαίος στην τέχνη του, που το όνομά του γράφεται δίπλα στου Νουρέγεφ και του Μπαρίσνικοφ, που τον έχουν καλέσει όλες οι μεγάλες σκηνές του κόσμου. Ο πρώτος άντρας χορευτής που δεν επισκιάζεται από την πρίμα μπαλαρίνα, αλλά την επισκιάζει αυτός. Και είναι μαύρος! Και Κουβανός!

Το «Yuli» είναι η ιστορία του.

Ο πατέρας του Carlos (στην φτωχογειτονιά της Αβάνας κανείς δεν τον ξέρει σαν Carlos, αλλά όλοι τον φωνάζουν Yuli), είναι απόγονος σκλάβων. Η μητέρα του, μία από τις τρεις συζύγους του, είναι λευκή από πλούσια οικογένεια κονκισταδόρων. Μαύρος και λευκή, πλούσια και φτωχός, κατακτητής και κατακτημένος. Οι επιμιξίες γεννούν πάντα ενδιαφέρον και ο Yuli είναι μια από αυτές.

Βέβαια ο Yuli δεν βρίσκει τίποτα το ενδιαφέρον στην περίπτωσή του. Είναι το μικρότερο από τα 8 ετεροθαλή και τα 2 αμφιθαλή αδέλφια του, ένας από τα χίλια παιδιά των παραγκουπόλεων που ονειρεύεται να γίνει Michael Jackson ή στην χειρότερη περίπτωση Πελέ. Ο πατέρας του βλέπει με καχυποψία την συμμετοχή του σε αυτοσχέδιους διαγωνισμούς breakdance. Φοβάται ότι τον οδηγούν κατευθείαν στο περιθώριο, στον υπόκοσμο της Αβάνας.

-Θέλεις Yuli να γίνεις χορευτής; ρωτάει ο πατέρας με αθώο βλέμμα.

Ο Yuli δεν υποψιάζεται την παγίδα.

-Ναιαιαιαιαιαιαιαια! απαντάει. Και αρχίζει να προβάρει τον βηματισμό του Moonwalker.

Ο πατέρας τον γράφει στην σχολή κλασικού χορού της Αβάνας. Δυόμισι ώρες να πάει και δυόμισι να γυρίσει. Αλλά η σχολή εξασφαλίζει όλα του τα γεύματα, ενώ το σπίτι του όχι.

Ο Yuli σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα. Κι αυτά τα κολάν! Τα παιδιά στη γειτονιά δεν σταματούν να τον κοροιδεύουν. Sissy και μπαλαρίνο τον φωνάζουν. Δεν τον νοιάζει να μείνει νηστικός αρκεί να μην ξαναπάει στη σχολή. Αλλά ο μπαμπάς Acosta έχει βάλει στόχο να δει το στερνοπαίδι του χορευτή μπαλέτου. Οι δάσκαλοί του τον εκθειάζουν «Είναι φυσικό ταλέντο! Μια φορά στα εκατό χρόνια βλέπουμε κάτι τέτοιο! Τι κρίμα που δεν αγαπάει το μπαλέτο…»

Όταν, ο πατέρας μπαίνει στη φυλακή για δυο χρόνια ο Yuli βρίσκει ευκαιρία να πετάξει τις πουέντ . Όχι για πολύ. Γιατί όταν ο πατέρας αποφυλακίζεται τον ξαναγυρίζει στη σχολή με τον βούρδουλα. Κυριολεκτικά.

Αλλά πολύτιμος χρόνος έχει χαθεί. Η Ακαδημία στην Αβάνα δεν θέλει να επενδύσει άλλο σε αυτό το απείθαρχο, μη συνεργάσιμο  ταλέντο. «Αν πραγματικά θέλεις να σπουδάσεις χορό έχεις μια τελευταία ευκαιρία» του προτείνουν. Σε μια σχολή έξω από την Αβάνα. 11 χρονών και φεύγει μακριά από το σπίτι του. Όλα τα παιδιά περιμένουν το επισκεπτήριο της Τετάρτης. Ο Yuli όχι. Η Τετάρτη είναι η μέρα που ο μπαμπάς δουλεύει. Και η μαμά; Μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία. Το μόνο που του αρέσει τις Τετάρτες είναι οι λιχουδιές που φέρνουν οι άλλοι γονείς στους συμμαθητές του. Αν κάποιος από αυτούς αποφασίσει να την μοιραστεί μαζί του…

«Αυτή η μοναξιά της Τετάρτης δεν με εγκατέλειψε ποτέ» λέει ο ενήλικος Yuli.

Όμως εκεί βλέπει για πρώτη φορά παραστάσεις χορού και αρχίζει να καταλαβαίνει τι μπορεί να κάνει με ένα κολάν και δυο πουέντ. Και τα κάνει.

Πρόσκληση από το Royal Ballet στο Λονδίνο. Μια εξαιρετική ευκαιρία, αλλά εκείνος βλέπει μόνο το κρύο και τη βροχή. «Μου λείπει το σπίτι»λέει στα τηλέφωνα στους δικούς του.

Ο πατέρας είναι έτοιμος να ξαναβγάλει τον βούρδουλα. «Τι σου λείπει από αυτά;» ουρλιάζει και δείχνει την τσίγκινη στέγη της παράγκας τους.

Για έναν χρόνο ο Yuli μένει τραυματισμένος στην Αβάνα. Ο χορός φαίνεται να έχει τελειώσει γι΄αυτόν, αλλά δεν σκάει. Πίνει ρούμι, ερωτεύεται και χορεύει λάτιν στις πλατείες. Μέχρι που τα λεφτά τελειώνουν. Και τότε έρχεται πρόσκληση από την Αμερική. Ένας Κουβανός στην Αμερική. Ένας Κουβανός στον κόσμο. Μέχρι και στο Ηρώδειο έφτασε. Τι κρίμα που ήταν τότε που μισούσα το μπαλέτο…

O Carlos Acosta κηνοθετείται από την Natalie Portman στο New York I love you

Η σκηνοθέτης της ταινίας Iciar Bollain λέει ότι ταινίες σαν το “Yuli” δεν βρίσκουν εύκολα χρηματοδότηση. Κωμωδίες-θρίλερ-action movies μονοπωλούν τους επενδυτές και δεν αφήνουν χώρο για  μια middle class mainstream ταινία.

MIDDLE CLASS MAINSTREAM ΤΑΙΝΙΑ;

 Με σενάριο του βραβευμένου Paul Loverty, του αγαπημένου συνεργάτη του Ken Loach και άντρα της Bollain ;

Με μοναδικά σκηνοθετημένα πλάνα από την σχολή χορού που ίδρυσε ο Acosta στην Αβάνα και που φιλοδοξεί να δώσει παραστάσεις σε όλον τον κόσμο;

Με πρωταγωνιστή ένα τόσο φωτεινό παιδί όπως ο Edlison Manuel Olbera Nunez;

Με τον μαγνητισμό του ίδιου τον Carlos να ενσαρκώνει στην ταινία τον ενήλικο εαυτό του;

Αδικείτε την ταινία σας κυρία Bollain και μαζί όλους εμάς τους mad4biographies.

H ταινία σας είναι κάτι άλλο. Κάτι που δεν χωράει εύκολα στις λέξεις. Κι αν χωρέσει το στριμώχνει. Κάτι σαν τη γοητεία του χορού.

Κι αυτό σας το ομολογεί κάποιος που δεν αγαπούσε το μπαλέτο.

Iciar Bollain και Edlison Manuel Olbera Nunez