Τίνυ Μαρτίνι

Γυναίκες από ζάχαρη

εκδ. Καστανιώτη, 2004

Αν υπήρχε Κερκυραία Λωξάντρα θα ήταν σίγουρα η νόνα Αμάλια.

Η Τίνυ Μαρτίνι, όπως ακριβώς και η Μαρία Ιορδανίδου, ξεκίνησε μετά τα εξήντα χρόνια της να γράψει τις μνήμες της από την πληθωρική γιαγιά της. Σαν ένα "ευχαριστώ" στη νόνα Αμάλια και την αδελφή της, την τζία Κατίνα, που, μεγαλώνοντας ένα παιδί στην μεταπολεμική Ελλάδα, κατάφεραν να μην του μεταδώσουν μιζέρια και άγχος, αλλά αισιοδοξία και πίστη στη ζωή.

Οι εποχές δεν είναι πολύ διαφορετικές. Μπορεί η Ελλάδα να μην βγαίνει από πόλεμο. Όμως, χρόνια τώρα σέρνεται μέσα στη σκιά μιας οικονομικής κρίσης που τέλος δεν έχει.

Η Μαρτίνι μιλώντας μας για τις γιαγιάδες της μας αποκαλύπτει και τους τρόπους που αυτές οι δυναμικές, εφευρετικές γυναίκες πολεμούσαν την στέρηση. Ούτε μια μπουκιά φαγητό δεν πήγαινε χαμένη.

Έμειναν φασόλια; Δύο μέρες μετά θα έβραζαν ρύζι και θα έφτιαχναν ένα ωραιότατο φασολόρυζο. Έμενε κοτόπουλο και λαχανικά; Θα γίνονταν κοτοπουλοκεφτέδες για την μικρή Τίνυ.

Το ζουμί από τις κρεατόσουπες θα έμπαινε σε σουπιέρες σκεπασμένες με τούλι στο ψυγείο για να αξιοποιηθεί σε άλλο φαγητό.

Όπως η Λωξάντρα και η Ελεγκάκη μιλούν και μαγειρεύουν, μαγειρεύουν και μιλούν, έτσι και η νόνα Αμάλια και η τζία Κατίνα, διοικούν το σπιτικό τους με επτανησιακό μπρίο και μεταπολεμικό τσαγανό, χωρίς να ξεχνούν ποτέ να βάλουν το καπέλο τους πριν βγουν στο καντούνι.

Άλλο ένα βιβλίο νοσταλγίας; Σίγουρα. Αλλά η Μαρτίνι δεν μιλάει μόνο για τα παιδικά της χρόνια στην Κέρκυρα. Μιλάει και για τη μοναξιά στην μεγάλη πόλη, το διαμέρισμα, την πόρτα που κλείνει και κανείς δεν θα ρωτήσει "Γιατί άργησες;". Εκεί, στα δύσκολα, είναι και η παρακαταθήκη της νόνας και της τζίας στην Τίνυ και σε όλους μας : Μπαίνεις στην κουζίνα. Μαγειρεύεις μια παστιτσάδα με μακαρόνι νούμερο δύο και καλείς φίλους, ανθρώπους που αγαπάς ή που θέλεις ν΄αγαπήσεις και να σ΄αγαπήσουν.

Όπως στην "Αφροδίτη" της Ιζαμπέλ Αλιέντε οι γεύσεις αγκαλιάζονται με τον πόθο, την ερωτική πείνα, την λαχτάρα, στο βιβλίο της Μαρτίνι όλα μπλέκονται γλυκά με τις συμβουλές της νόνας, την επικοινωνία, την συντροφιά, την κατανόηση.

Μεγάλο δώρο του βιβλίου οι παραδοσιακές κερκυραϊκές συνταγές που η γενναιόδωρη Τίνυ μας έχει στο τέλος του.