Queen : Days of our lives (2011)

Documentary

Σκηνοθεσία : Matt O 'Casey

Αν έχεις γεννηθεί με το όνομα Farrokh Bulsara, είσαι γιος μιας πολύ συντηρητικής οικογένειας Περσών που ζει στη Ζανζιβάρη (τότε προτεκτοράτο της βρετανικής αυτοκρατορίας) έχεις πεταχτά δόντια και είσαι ένα μίγμα Τζέρυ Λιούις και Τζιμ Κάρει, δεν έχεις πολλές πιθανότητες να γίνεις ροκ σταρ.

Αν ζούσε ο Freddy Mercury θα έλεγε σε άψογη cockney προφορά

"Thank God, darling. I never wanted to be a rock star. I always wanted to be a legend." 

Και το κατάφερε ο δαιμόνιος Farrokh-Frendy. Έγινε ένας θρύλος της μουσικής.

"With a little help from my friends" σιγοτραγουδούν οι τρεις φίλοι του, τα υπόλοιπα μέλη των Queen, για να θυμίσουν ότι η δημιουργία ενός θρύλου δεν μπορεί ποτέ να στηριχτεί στην προσπάθεια του ενός.

Αυτό το ντοκυμαντέρ είναι η ιστορία τους.

Ο Brian May και ο Roger Taylor σπουδάζουν αστρονομία ο ένας και οδοντιατρική ο άλλος στο Imperial College στο Λονδίνο. Αγαπούν τη μουσική και έχουν ένα γκρουπάκι, τους Smile, που έχει πολλή ζήτηση στο φοιτητικό κοινό. O Freddy σπουδάζει γραφιστική και ασχολείται κι εκείνος με το τραγούδι. Όταν ο τραγουδιστής των Smile αποφασίζει να τους αφήσει, ο Freddy παίρνει τη θέση του. Το όνομα Smile δεν ενθουσιάζει κανέναν. Αρχίζουν να ψάχνουν ονόματα. Από όσα τους προτείνει ο Freddy εκείνο που τελικά επικρατεί είναι το Queen. Βασιλικό. Αναμφισβήτητα. Αλλά μάλλον παράδοξο όταν το φέρουν τέσσερα βρετανόπουλα άρρενος φύλου.

Ο Freddie, ως ο πλέον αρμόδιος, σχεδιάζει το σήμα τους, που αποτελείται από τα ζώδιά τους στεφανωμένα με τη βασιλική κορώνα. 

Στην ομάδα τους έρχεται και ο μπασίστας John Deacon.

Ο μύθος ξεκινά.

Το πρώτο άλμπουμ βγαίνει στα δισκάδικα.

"Έχετε φέρει το άλμπουμ των Queen;" ρωτάει ο Brian για να δει αν έχουν αρχίσει να τους γνωρίζουν.

"Των ποιών;" είναι η απάντηση.

Λεφτά δεν έχουν,  το άλμπουμ δεν κάνει το θόρυβο που πίστευαν και συνεχίζουν να έχουν υποχρεώσεις με τις σπουδές τους. Μια φίλη τους δημοσιογράφος λέει ότι για πολλά χρόνια, όταν πήγαινε να τους πάρει συνέντευξη, έπαιρνε μαζί της και ένα μπουκάλι κρασί. Δεν είχαν χρήματα να την κεράσουν. 

Όμως επιμένουν. 

Ο Freddie στη σκηνή έχει μακριά μαλλιά, φορά ολόσωμες κολλητές φόρμες και βάφει τα νύχια του μαύρα. O παλιός Jerry Lewis έχει αρχίσει να μοιάζει με Mick Jagger και David Bowie.  Ήδη από τα πρώτα βήματα των Queen είναι οδοστρωτήρας. Έχει την αυτοπεποίθηση, το δυναμισμό, αλλά και την αστείρευτη έμπνευση και τρέλλα που πρέπει να έχει ένας frontman. "Με μια ανεπαίσθητη κίνηση του ντελικάτου χεριού του μπορούσε να ξεσηκώσει τα πλήθη" λέει ο Roger. 

 Στη ζωή είναι ένας ήσυχος καλλιτέχνης. Γράφει στίχους, συνθέτει μουσικές, σημειώνει νότες και λέξεις σε χαρτιά και έχει πολύχρονη σχέση με την Mary Austin, ένα γλυκύτατο κορίτσι σαν βγαλμένο από τη βρετανική Vogue.

Η επιτυχία τους βρίσκει. Μπαίνουν στα βρετανικά charts. Με τα επόμενα άλμπουμ καταφέρνουν και κεντρίζουν και το ενδιαφέρον του αμερικάνικου κοινού. 

Με ειλικρίνεια ομολογούν ότι το κακό της επιτυχίας είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να την κρατήσεις. Εκεί που φαίνεται ότι ετοιμάζονται να χωρίσουν βγάζουν το "Bohemian Rhapsody". Το τραγούδι του Freddy. 

"Ή θα το κάνουμε όπως το ακούω στο μυαλό μου ή καθόλου" λέει στα παιδιά του γκρουπ.

"Θέλω να φέρω το μπαλέτο και την όπερα στο χώρο της ροκ" δηλώνει στους δημοσιογράφους.

"Είναι βλαμμένος;" γράφουν τα ταμπλόιντς.

Οι ίδιοι δημοσιογράφοι που τον είχαν ανεβάσει πεθαίνουν να τον δουν να ξεφτιλίζεται.

Κι όμως το Bohemian Rhapsody του 1975 ακόμα και όταν το ακούς το 2017 (42 χρόνια μετά) είναι περίεργα πρωτοποριακό. Τα ανεξήγητα της ευφυίας.

Κι εκεί που πιστεύεις ότι δεν μπορούν να φτάσουν ψηλότερα o Brian γράφει το "We will rock you", ο Freddie το "We are the champions", ο John το "Another one bites the dust". Τραγούδια που τα ξέρει ακόμα και ο αμύητος στη μουσική των Queen, στη ροκ, στη μουσική γενικότερα.

Ο πατέρας του Brian, που του έχει κατασκευάσει την καταπληκτική κιθάρα του, εκείνη που βγάζει τον μοναδικό ήχο των Queen, του λέει

 "Μα πως άφησες τη διδακτορική διατριβή σου στην αστρονομία για να παίζεις μουσική;"

 "Έλα σε μια συναυλία, πατέρα" του απαντά ο Brian. 

Πηγαίνει.

 Και παύει να αναρωτιέται.

Οι συναυλίες των Queen είναι από τις εμπειρίες που δεν πρέπει κανείς να χάσει.

Ο Freddie έχει αφήσει τα κορμάκια του μπαλέτου, έχει κόψει τα μακριά μαλλιά του και έχει αφήσει ένα παχύ μουστάκι που καλύπτει τα πεταχτά του δόντια. Έχει αφήσει και τη Mary. 

"Ξέρεις, Mary,νομίζω ότι είμαι ομοφυλόφιλος" της λέει.

Το παιδί από την Περσία παλεύει να βρει τον εαυτό του χωρίς να στενοχωρήσει κανέναν.

Η Mary του απαντάει "Εγώ δεν το νομίζω. Είμαι σίγουρη ότι είσαι ομοφυλόφιλος."

Μένει φίλη του για πάντα και της αγοράζει σπίτι δίπλα στο δικό του.

Είναι ελεύθερος να αρχίσει μια ελεύθερη ζωή. Gay clubs της Νέας Υόρκης και του Μόναχου πριν υπάρξει το AIDS. Και χρήματα άφθονα να ξοδέψει για ναρκωτικά, αλκοόλ και συντροφιά.

"Όλα. Με όλους" φωνάζει ο Freddie.

Οι Queen δουλεύουν πολύ. Όλα τα χρόνια της καριέρας τους γράφουν, συναντιούνται στο στούντιο στο Μοντρέ, βγάζουν πετυχημένους δίσκους και ταυτόχρονα κάνουν περιοδείες σε όλο τον κόσμο. Ακούραστοι. Εργατικοί. Ανθεκτικοί.

Όταν φαίνεται πως η δόξα τους αρχίζει να φθίνει ο Bob Geldoff απαιτεί να εμφανιστούν στο Live Aid για 20 λεπτά ανάμεσα σε άλλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες. 

Διστάζουν γιατί ο χρόνος είναι λίγος και δεν θα έχει γίνει τεστ ήχου. Για τον Freddie η πρόκληση είναι αστεία. Έχει δεκαετίες που παίζει σε κατάμεστα στάδια και ξέρει πως να συνεπαίρνει τα πλήθη. Κάθεται στο πιάνο και λέει τους πρώτους στίχους "Mama, just killed a man". Και κλέβει την παράσταση απ΄όποιον προηγήθηκε ή ακολούθησε εκείνη τη βραδιά.

Οι Queen ξαναμπαίνουν στο χάρτη των πραγματικά μεγάλων συγκροτημάτων.

Όμως ο Freddie φαίνεται ότι δεν μπορεί να τους οδηγήσει σε άλλους θριάμβους.

Έχει προσβληθεί από την αρρώστια που δεν έχει ακόμα όνομα. Την αρρώστια που σκότωσε δυο εραστές του. 

"Το ονομάσαμε Aids" του λέει ο γιατρός.

"Μην πείτε λέξη σε κανέναν" λέει ο Freddie. Απομακρύνεται από τα gay clubs και πηγαίνει να ζήσει κοντά στη Mary στο Λονδίνο. 

Τι ευκαιρία για τα δημοσιογραφάκια της Sun!

Πρωτοσέλιδα με φωτογραφίες του αδυνατισμένου, ωχρού εαυτού του και ερωτήσεις χωρίς απάντηση "Έχει Aids;"

Ο Freddie αποφασίζει να δουλέψει μέχρι την τελευταία στιγμή του.

Ξυρίζει το μουστάκι. Βάζει βαρύ μακιγιάζ. Σταματάει την άσκοπη φαρμακευτική αγωγή κατά του Aids. Ξεκινά τη μορφίνη για να αντέχει τους πόνους. Και φυσικά μπαίνει στο στούντιο για να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα απ΄τον καθένα.

Show must go on, darling.

Μετά το θάνατό του ο John αποσύρεται από το γκρουπ και τη μουσική και κανείς δεν καταφέρνει να τον μεταπείσει να γυρίσει. Ακόμα και στο ντοκυμαντέρ συμμετέχουν μόνο ο Brian και ο Roger.

Σκέφτονται και εκείνοι να αποσυρθούν, αλλά ο Elton John τους λέει " Είναι σαν να έχετε μια Ferrari στο γκαράζ που περιμένει για έναν οδηγό". Τον βρίσκουν. Αλλά δεν είναι Freddie.

Η Mary, κληρονόμος του Freddie, έχει σαφείς οδηγίες τι πρέπει να κάνει. Κρατά το βάζο με τις στάχτες του για δυο χρόνια. 

"Δεν πρέπει να ξέρει κανείς που είμαι θαμμένος" της έχει πει.

"Πάω κομμωτήριο" λέει ένα πρωινό. Κανείς δεν προσέχει τι κρατά στα χέρια της.