EVEREST

Everest

 Σκηνοθεσία: Baltasar Kormákur

Σεναριο: William Nicholson, Simon Beaufoy

Δύο χρονολογίες έχουν συνδεθεί με το Έβερεστ. 1953. 1996.

Hillary and Tenzing

Βρετανική αποστολή 1953

1953.Οι Βρετανοί είχαν πάντα αγάπη για τις αποστολές, τις πεζοπορίες, την ορειβασία. Πολλές προσπάθειες είχαν γίνει να φτάσουν στη «στέγη του κόσμου», το Έβερεστ. Καμία δεν πέτυχε. Μέχρι που ένιωσαν τη ζεστή ανάσα της ελβετικής αποστολής στο σβέρκο τους. Θα πρέπει να ήταν ισχυρό πλήγμα γι΄αυτούς τους σνομπ αποικιοκράτες όταν είδαν τα γελαστά μέλη της ελβετικής ομάδας να πιάνουν φιλίες με τους επίσης χαρούμενους Σέρπα (τους ντόπιους έμπειρους ορειβάτες και απόλυτα εξοικειωμένους με τις δύσκολες συνθήκες του υψηλού υψόμετρου), να μοιράζονται μαζί τους μυστικά των βουνών (πως αλλιώς αφού και οι δύο είχαν μεγαλώσει κάτω από ορεινούς ίσκιους;) και να καταφέρνουν να φτάσουν πιο ψηλά από οποιαδήποτε προηγούμενη βρετανική αποστολή. Η υπόθεση Έβερεστ έγινε πια υπόθεση εθνικού γοήτρου. Ανατέθηκε στον Hunt να το σώσει. Δύο ομάδες θα προσπαθούσαν να κατακτήσουν τον παγωμένο όγκο Ε. Η πρώτη, με τον Lowe, εγκατέστησε την 4^η βάση, κάνοντας τα πράγματα πιο εύκολα για τη δεύτερη ομάδα. Στη δεύτερη oμάδα ήταν ο Νεοζηλανδός Hillary και ο  Σέρπα Tenzing. Tα υπόλοιπα είναι ιστορία. Και λίγο πολιτική. Πρώτον γιατί η κατάκτηση του Έβερεστ ήταν το δώρο για την ενθρόνιση της νεαρής –τότε- βασίλισσας Ελισσάβετ. Ένας καλός οιωνός, μια ευχή για μια ευημερεύουσα βασιλεία, όμοια με της γιαγιάς Βικτωρίας. Δεύτερο γιατί το θέμα που ο ινδικός τύπος έθιξε ήταν: ποιος πάτησε πρώτος το πόδι του στην κορυφή; Γιατί ο Tenzing ήταν ο δεύτερος; Επειδή ήταν μελαμψός, Ινδός και μη Βρετανός; Άρα όχι αρκετά ήρωας;  Μήπως λανθασμένα μιλάμε σήμερα για το Hillary step, όταν θα έπρεπε να λέμε το Tenzing step; O Hillary ρωτάται από δολοπλόκους δημοσιογράφους αν ο Tenzing είναι καλός ορειβάτης. Εκείνος απαντά «όχι σε σύγκριση με τους έμπειρους αλπινιστές”. Οι δημοσιογράφοι μεταφέρουν μόνο το «όχι». Για να πάρουν την απάντηση από τον Tenzing «ποιος άλλος κατάφερε να ανέβει στο Έβερεστ 4 φορές;».

Στην πορεία των χρόνων πολλοί. Το 1996, χρονιά με την οποία ασχολείται η ταινία του Kormakur η ανάβαση στην κορυφή των Ιμαλαίων έχει γίνει τουριστικό extreme sport. Ορειβάτες από όλο τον κόσμο πληρώνουν υπέρογκα ποσά για να ζήσουν την εμπειρία της κατάκτησης. Δύο εταιρείες δημιουργούνται : η  Mountain madness του Scott Fisher και η Adventure consultants του Rob Hall. Μόνο που οδηγοί, πελάτες και τουρίστες ξεχνούν πως κανένα βουνό δεν είναι προς κατάκτηση.

Η ταινία δεν είναι ντοκυμαντέρ. Ούτε και κλασική αμερικάνικη ταινία δράσης. Είναι περισσότερο μια ταινία χαρακτήρων μέσα σε ένα μαγευτικό και τρομακτικό σκηνικό. Πλάνα κοντινά, υποβλητική μουσική των Ιμαλαίων, η ομορφιά και η αγριότητα της φύσης. Εικόνες που βρίσκουν άμεση ανταπόκριση στον πιεσμένο κάτοικο της πόλης που ονειρεύεται περιπέτεια και ελεύθερο αέρα.

η αποστολή του Rob Hall

Rob Hall. Έμπειρος ορειβάτης της Νέας Ζηλανδίας, οσονούπω πατέρας, παντρεμένος με τη λατρεμένη των Άγγλων Keira Knightley, η οποία δεν ακολουθεί την αποστολή λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης.

Scott Fisher-Jake Gyllenhaal

Scott Fisher. Τον υποδύεται ο Brokeback Mountain-Jake Gyllenhaal.

O ένας σοβαρός και υπεύθυνος, προωθεί τη φήμη της αξιόπιστης εταιρείας που καταφέρνει να σε φτάσει με ασφάλεια στην κορυφή. Ο άλλος όμορφος σαν ροκ σταρ, μπίτνικ και μποέμ.

H αποστολή του Scott Fisher

Ενώνουν τις δυνάμεις τους. Οι δυο ομάδες ανεβαίνουν μαζί και στήνουν από κοινού σκοινιά και ανεβάζουν προμήθειες. Δύο μήνες ανάβαση.   Base camp.Camp 1. Camp 2 Camp 3. Camp 4. Ξυπνούν 12 η ώρα τη νύχτα και βλέπουν έναν ουρανό με άπειρα αστέρια πάνω από το σκοτεινό όγκο του Έβερεστ και ένα χιονισμένο δρόμο να τους καλεί. Τρέμουν όλοι από την ανυπομονησία να φτάσουν στην κορυφή.

Rob και Jan

Μόνο που η κορυφή έχει μετατραπεί σε στάση λεωφορείου. 33 άνθρωποι την ίδια ώρα προσπαθούν να φτάσουν, να θαυμάσουν τη θεά, να βγάλουν φωτογραφίες και να κατεβούν έγκαιρα για να προλάβουν να φτάσουν στη βάση 4 πριν τη νύχτα. Η έλλειψη οξυγόνου όμως που υπάρχει σε αυτό το υψόμετρο επηρεάζει τα κέντρα λήψης αποφάσεων.Welcome to the Death Zone. Ο Dough, ένας φτωχός ταχυδρόμος που απέτυχε την προηγούμενη χρονιά να φτάσει στο Έβερεστ και που όλη τη χρονιά δουλεύει σε δυο δουλειές για να αποταμιεύσει τα χρήματα της συμμετοχής στην αποστολή, καθυστερεί. Ο Scott ανεβοκατεβάζει πελάτες στην κορυφή και νιώθει αποδυναμωμένος. Ο Beck, ένας γιατρός, μέλος της αποστολής του Rob, που βρίσκει στα βουνά τη θεραπεία από την κατάθλιψή του, χάνει την όρασή του λίγο πριν την κορυφή και σταματάει περιμένοντας τον Rob να τον βοηθήσει να κατέβει. Θα περιμένει για πολύ.

Ο Dough εξουθενώνεται από την ανάβαση και την έλλειψη οξυγόνου και δεν μπορεί να κατεβεί. Και ο Rob, υπεύθυνος για την ασφάλεια όλων των μελών της ομάδας, δεν μπορεί να τον εγκαταλείψει. Έρχεται ο βοηθός-οδηγος του, Andy Harris, να τους βοηθήσει. Αποκλείονται όλοι στην κορυφή από μία θύελλα απρόβλεπτη. Ο Scott, έχοντας πάθει πνευμονικό οίδημα, εγκαταλείπει την προσπάθεια κατάβασης. O Beck περιμένει ημίτυφλος. Δίπλα του κείται αναίσθητη η Γιαπωνέζα Yasuko που φιλοδοξούσε να ανέβει την έβδομη κορυφή της. Μέλη της ομάδας του Scott παγιδεύονται στη θύελλα και δεν μπορούν να φτάσουν στη βάση 4. Χάνουν τις αισθήσεις τους. Είναι η ώρα του Anatoli Bukreev, του αλαζόνα Ρώσου οδηγού της Mountain Madness,  που έχει ανέβει στην κορυφή χωρίς υποστήριξη μηχανής οξυγόνου. Βγαίνει στη θύελλα και καταφέρνει να γυρίσει στη βάση 4 τρεις από τους ημιλιπόθυμους ορειβάτες. Θεωρεί τον Βeck και τη Yasuko νεκρούς. Ή τουλάχιστον ανίκανους να περπατήσουν. Που για τους νόμους του βουνού είναι το ίδιο. Αν δεν μπορείς να κινηθείς κανείς, ούτε ο πιο έμπειρος γυμνασμένος οδηγός δεν μπορεί να σε σύρει ή να σε σηκώσει, γιατί απλά θα διακινδυνεύσει την ασφάλεια τη δική του και των υπόλοιπων μελών της ομάδας.

Anatoli Bukreev

H κόρη του Rob Hall με τη μητέρα της στην πρεμιέρα της ταινίας

 Ο Rob ζητάει ελικόπτερο διάσωσης. Είναι προφανές ότι η έλλειψη οξυγόνου τον ωθεί σε ασυναρτησίες. Ένας έμπειρος οδηγός σαν αυτόν ξέρει ότι το ελικόπτερο δεν μπορεί να πετάξει πάνω από το camp 4.  Και με τέτοια θύελλα δεν μπορεί να φτάσει ούτε εκεί. Μια ομάδα διάσωσης από Σέρπα προσπαθεί να βοηθήσει. Η κακοκαιρία τους εμποδίζει. Του αφήνουν λίγο τσάι ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να κατεβεί  τα μέτρα που απομένουν. O Rob δεν θα κατέβει. Ούτε ο  Dough. Ούτε ο Scott. Ούτε η Yasuko. Ο Rob συνδέεται τηλεφωνικά με τη γυναίκα του. Αν ο Αμερικανός σεναριογράφος ήταν ελεύθερος να γράψει  τον διάλογο θα είχε γράψει έναν δακρύβρεχτο αποχαιρετισμό. Ό,τι πρέπει για στιγμιαία συναισθηματική εκτόνωση του θεατή από την ασφαλή θαλπωρή του Σαββατιάτικου καναπέ. Στην πραγματική ζωή όμως οι λέξεις είναι λίγες: «Προσπάθησε να μην ανησυχείς πολύ». Ηρωικέ Rob. Και στις τελευταίες στιγμές νοιάζεσαι μόνο για τους άλλους.

O Beck μετά τη διάσωσή του

Ο Beck λέει ότι στις συνθήκες αυτές δοκιμάζεται ο χαρακτήρας των ανθρώπων. Εκεί που κανείς δεν σε βλέπει κρίνεται η ηθική σου και το όποιο ύψος σου. Περιγράφει πως, ενώ τον έχουν εγκαταλείψει δίπλα στο πτώμα της Yasuko, σαν σίγουρο νεκρό, με κατεστραμμένη μύτη και χέρια, βρίσκει τη δύναμη, σκεπτόμενος την οικογένειά του, και γυρίζει στο camp και στη ζωή. Τον βλέπουμε στο youtube να αστειεύεται ότι πολύ τον ευχαριστεί να τον υποδύεται στην οθόνη ο ωραίος Brolin και να έχει γυναίκα του τη Robin Wright Penn.

 Πολλοί όμως δεν μπόρεσαν να γυρίσουν για να αστειευτούν. Τα πτώματά τους βρίσκονται ακόμα στο βουνό, παγωμένα, μουμιοποιημένα, με τις χρωματιστές στολές του σκι.

Τα μέτρα ασφαλείας στην ανάβαση του Έβερεστ έγιναν πιο αυστηρά. Οι οδηγοί υποχρεούνται πλέον να έχουν ενίσχυση οξυγόνου. Ακούστηκαν μομφές για τον Anatoli . Αν είχε οξυγόνο θα είχε δυνάμεις να τους σώσει όλους. Υποθέσεις. Και ο Anatoli πέθανε έναν χρόνο μετά την τραγωδία του 1996, σε μια άλλη χιονοθύελλα στα Ιμαλάια, χωρίς να μπορέσει ποτέ να υπερασπιστεί τη θέση του. Η επιζήσασα Lene Gamelgaard λέει τα αυτονόητα : «Ασφάλεια;;;Ονειρέψου. Ποτέ το βουνό δεν μπορεί να είναι ασφαλές. Αν θέλεις ασφάλεια μην κάνεις ορειβασία.» Προς επιβεβαίωση λίγους μήνες μετά την έναρξη των γυρισμάτων της ταινίας 16 Σέρπα σκοτώθηκαν στο Έβερεστ από κατολίσθηση πάγου.

Η επιζήσασα Sandy Hill Pittman
κοσμική πάμπλουτη
 δημοσιογράφος  που (σύμφωνα με τον  Κrakauer)
απασχολούσε τους οδηγούς με τα καπρίτσια της)

Η επιζήσασα Lene Gamelgaard
με τον Scott Fisher

Ο επιζήσας δημοσιογράφος Jon Krakauer έγραψε
 την εμπειρία του επιτιθέμενος στη Sandy Hill Pittman
 και τον Anatoli Bukreev

Μαγικό Έβερεστ